سرازیر می شود جهان
غروب دنیا را می توان گریست
وقتی نمی خندی !
بیگانه زیسته ام
سرزنشم نکن به عاشقی
سنجیدن طعم ستایش
ورود قایق سکان شکسته
به لنگرگاه طوفانی
بادبان برکش
دمی بیاسای
بر این پیکر نا آشنای امان گسیخته
گرمای تابستان کودکی را
در استوای وحشی زنی شرقی
مزه مزه کن ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر