پس و پیش چادرم دنیایی ست
چه خرافه بخوانیش ، چه خیال
شبی که ماه کامل است
تا سحر
شعله می کشم
باور کنی یا نه!
نیمه های شب
صورتکی که رنگ ترس می دهد
لباس از تن بدرو
خرناسه می کشد
نزدیک سحر گرگ های بیدار
بی چای صبح
زوزه می کشند
آفتاب که رسید
خسته از نمایش
چرت می زند
هیسسسسسسسسسسس...
من نه ... خورشید خوابیده است
!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر