تقدس کلمه

چه بود کلمه برجهان
اینهمه مقدس
که پرواز سایه بود
نه از لطف
که بیراه
نه از خوشی
که جهان را
همه ظلمت بود
پرده بر ستارگان
دیدگانم
خیس
خیس
رها کرد
نم نم
از بغضی که گلوگاه جاده را پیچید
مِه در سوگواری جهان
عادت بود
سرشارم
سکوتم سرشار
شکفته شد
شکفته در سیاهی زمان
که بود که گفت بیا ؟
چشم بستم و راه کج کرده
گیج
منگ
گم شد
جهان من

چه آسان